Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε εμείς.. πως θα γενούνε τα σκοτάδια λάμψη;.. (Ναζίμ Χικμετ)
Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2007
//////
Αγαπημένη θλίψη...
Λέξη γλυκιά που γενάτε μέσα από τα σωθικά μου..
Μέσα μου ο αέρας που φυσά δεν λέει να ημερέψει...
Λευκό σκοτάδι....
Το φως μην σβήσεις ..μείνε λίγο κοντά μου ακόμα..
Έχω ερωτήσεις για σένα..
Πες μου...
Γιατί η μαγεία είναι αναλώσιμη?.,.
Γιατί οι άνθρωποι χάνονται μες την βουή αυτού του κόσμου?..
Που είναι η γη με τις αλλιώτικες ψυχές..ξέρεις ?..
Γυρεύω χρώμα να πατήσω πάνω του για να γεμίσω με κόκκινες πατημασιές την καρδιά σου.. πλάκα θα είχε.. μετά θα βουτούσα κ τα χέρια μου κ θα είχες κ όνειρα βαμμένα κόκκινα.., αν είχα κ λίγο πορτοκαλί θα ζωγράφιζα φλόγες εκεί..
Και μετά ένα κρεβάτι με μαλακό στρώμα να ξεκουράσεις την ψυχή σου , κ τότε είναι που θα ερχόμουν εγώ να σου μάθω τα λόγια της Αγάπης....
__________________________________________