$

Αγαπητό μου ημερολόγιο...
Γράφω ροζ σήμερα γιατί τέτοιο χρώμα έχει το καινούργιο κινητό της Μαρίας...Αν δεν την άγχωνε η μεταπώληση θα έβαφε και το αμάξι της ροζ..να πάει ασορτί με την ψυχή που κουβαλάει..
Αναρωτιέμαι πόσο ακριβά είναι τα όνειρα που μοιράζεσαι με τους πιο αγαπημένους φίλους..και πόσο κοστίζει αυτό το "αχ" που ξεγλιστράει από μέσα τους..
Κάτω από τον απορροφητήρα χθες χαράματα, πήραμε το καράβι της γραμμής με δυο σακίδια στην πλάτη και κατεβήκαμε Σαμοθράκη..
Με βαριά τσιγάρα ανάμεσα στα δάχτυλα...εκείνη μου μιλούσε μ ένα βλέμμα όλο χαμόγελο γεμάτο υποσχέσεις..(θα πάμε ..)..και εγώ την άκουγα να με ταξιδεύει μ' ένα μυαλό αιχμάλωτο στις λέξεις της ..
Δεν ξέρω πότε ..αλλά θα πάμε,γιατί η ζωή μας έχει αγαπήσει εμάς τις δυο μαζί κ ζυγίζει με φροντίδα τα όνειρα μας..
Θα πάμε γιατί μας περιμένει η Κατερίνα πάνω στα βράχια,που πριν αποφασίσει να 'ρθει να μας μιλήσει θα μας παρακολουθεί επί μισή να βρίζουμε γελώντας η μια την άλλη..γιατί εκείνος ο τύπος ο χαρμάνης παραδίπλα ,θα μας χρειαστεί ..και γιατί η τέλεια τετράδα διψάει να σχηματιστεί γύρω από την γλυκιά ζάλη της φωτιάς που περιμένει να ανάψει από τις σπίθες που θα πετάγονται από τα μάτια και τα γέλια μας..
Υπάρχουν μερικές ψυχές με φώτα αναμμένα μέσα στην καρδιά ,χέρια που σου βγάζουν τα μαύρα γυαλιά από τα μάτια ,επειδή γουστάρουν να κοιτάνε μέσα σ' αυτά ..κ να σου δείχνουν μια όμορφη ανατολή που έρχεται..κ να σου θυμίζουν μόνο μ ένα χαμόγελο πως όλα μπορούν να γίνουν αρκεί να το θες....αρκεί να το ονειρεύεσαι..
Ευτυχώς...
Μαρία..οι φάροι μέσ' στην νύχτα θα περιμένουν τα μάτια μας για να ανάψουν..
Σε φιλώ γλυκά Φίλη μου....