Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Δεν με νοιάζει ρε..

Για δες.. θυμάμαι ακόμη τον κωδικό πρόσβασης σ αυτό το κλειδωμένο συρτάρι.. Μια φορά τον πληκτρολόγησα και δεν έκανα λάθος ούτε σ ένα γράμμα..και τους αριθμούς όλους τους θυμόμουν.. Λες όσο μεγαλώνω να βελτιώνεται η μνήμη μου? ίσως να γίνω μια σούπερ γιαγιά κάποτε που θα σπάει όλα τα ρεκόρ στην επαναφορά κωδικών ή στο ξεθάψιμο ανούσιων λεπτομερειών, όπως π.χ πως λέγεται εκείνο το τραγούδι που τόσο αγαπάς..να..κ που πάλι δεν θυμάμαι.
Δεν με νοιάζει από που ήρθες, με νοιάζει αυτό που είσαι.
Νύχτωσε και σε περιμένω στην πλατεία..
Δεν με νοιάζει που δεν ήρθες (ψέμματα)
Όταν θα με πλημυρίσουν οι λέξεις ίσως σου πω περισσότερα ... Ακόμη τις κρατάω για μένα..
Δεν με νοιάζει που κ πως θα κοιμηθείς απόψε..καληνύχτα όμως.