Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Αντίστροφη μέτρηση


Θα σε πλησιάσω και θα με κοιτάς να σε πλησιάζω
Θα παρακολουθήσεις κάθε μου κίνηση και θα μετρήσεις κάθε μου βήμα
Θα χαμογελάμε αδιάφορα αγκιστρώνοντας συνωμοτικά ο ένας τον άλλον
Θα παίξεις γι ακόμα μια φορά με τις αντοχές μου
Θα ξύσω γι ακόμα μια φορά τις πληγές σου
Θα σου αγγίξω συνθηματικά την πλάτη και θ ανοίξω την πόρτα


Είσοδος στο μυστικό "εμείς"

_Kράτα την ανάσα σου θα την χρειαστείς
_Κρατήσου πάνω σου ίσως σωθείς

Εκτοξευόμαστε


  

                                       






Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

H Θοδώρα ή Τεό η γυναίκα-σημαδούρα με σώμα σημαδούρα φτιαγμένο από πορτοκαλί πλαστικό και ζωή σημαδούρα μόνη μέσα στην θάλασσα επιπλέει κλαίγοντας για την παντρεμένη μοναξιά της κλαίει κάθε μέρα την ώρα που βάφει τα μάτια της να βγει στην αγορά κλαίει την ώρα που μπαίνει στο αμάξι μου και την ρωτάω "πως πάει" κλαίει την ώρα που βάζει την τζην φούστα της και τα ψηλοτάκουνα τσόκαρα της κλαίει γιατί κάπου ανάμεσα στα όνειρα της φαντάζεται πως άραγε μοιάζει να είσαι ΓυΝαΙκΑ και προσπαθεί να μορφοποιήσει μέσα της την λέξη ΔύΝαΜη μα δεν ξέρει ότι ήΔη ξέρει και κλαίει η γυναίκα-σημαδούρα κατεβάζει τα βαμμένα μάτια της όταν την κοιτάζω "καλά είμαι" μου λέει και μετά γελάει δυνατά με λυγμούς γιατί φαντάζεται οτι είμαι εγώ η Δυνατή αλλά εγώ το μόνο που ξέρω είναι ότι για να βγεις στην στεριά γυναίκα-σημαδούρα θες ανάσα βαθιά τέτοια που όμοια της δεν έχεις ξαναπάρει από την ώρα που σε πέταξε η μήτρα της μάνας σου μα δεν ξέρω πως να σου δείξω πόσο αέρα χωράνε τα πνευμόνια σου η γυναίκα-σημαδούρα κοιτάει μόνο κύματα κι απέραντο γαλάζιο την ώρα που συνένοχα αγοράζει ψημένο κοτόπουλο επειδή την γύρναγα για μπύρες και δεν πρόλαβε να μαγειρέψει για τον μαλάκα που την άδειασε στην θάλασσα και την έχρισε "σημαδούρα" η γυναίκα-σημαδούρα του γλύφει τ αρχίδια τα βράδια και γεμίζει το σώμα του ρουφηξιές μπας και οριοθετήσει σαν σκυλί δαρμένο τον χώρο που της στέρησαν κλαίει η γυναίκα-σημαδούρα όταν ξημερώνει δίπλα στο σώμα του γιατί ξέρει πως τίποτα δεν της ανήκει ούτε η ίδια της ανήκει όταν βάζει το φτηνό της άρωμα και χτενίζει τα μαλλιά της θυμάται τον πατέρα της που πέθανε νέος και την άφησε μόνη σιχτιρίζει την μοίρα της για τον άρρωστο αδερφό της και την ανήμπορη μάνα της που ούτε έναν ντετέκτιβ της προκοπής δεν μπορεί να την βοηθήσει να πληρώσει να τον "ξεμπροστιάσει τον πούστη που την κερατώνει" και κλαίει η γυναίκα-σημαδούρα την ώρα που σκεπάζει τα παιδιά της κλαίει την ώρα που σβήνει το φως κλαίει για όλα όσα δεν θυμάται και για όλα όσα την μπερδεύουν γιατί μόνο από ροδάκινα και φασολάκια ξέρει και πως να ζήσει μια γυναίκα μόνη  που τα όνειρα της κάποτε μοιάζαν έξοδος κινδύνου και τώρα φυλακή γαμώτο γυναίκα-σημαδούρα νομίζω είσαι στ αλήθεια καλή μα μην μου απλώνεις τα χέρια χαλιέμαι γιατί με κάνεις να (σε) λυπάμαι




Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

     
                                                                               Βρέξε.....












               Δίπλα - ΔίΠλΑ
                    Κόσμοι διαφορετικοί
                             Κόσμοι  ίδιοι
                                  Απόμακρα κοντινοί
                                        Κοντινά απομακρυσμένοι
                                                       ΕσΥ κι εΓώ

                                                         Φίλη μου



Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

Έρχεται μια στιγμή στη ζωή κάθε ανθρώπου που πρέπει να αποφασίσει αν θα ζήσει ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους ή όχι. Ένας ηλίθιος μεταξύ ηλιθίων ή ένας ηλίθιος μόνος του.

Ο λόγος που ανεχόμαστε ο ένας τον άλλον είναι ότι είμαστε όλοι απατεώνες.