Ανάμεσα σε φωνές και λέξεις ψάχνω ήσυχες γωνιές να γείρω το κεφάλι πάνω στα χέρια μου.. μόνη και ήσυχη να χαρώ το γλυκοκελάρισμα της μέρας..να χαρώ εκείνο που με περιτριγυρίζει γλυκά κι αόρατα, χαιδεύοντας μου την ψυχή..
Μόλις βραδιάζει σε ζητώ.. μέσα στην νύχτα τυλίγομαι σε πέπλα αστεροκεντημένα και σε καλώ να έρθεις ..
Ρίχνω την σκέψη μου σαν βότσαλο σε λίμνη μαγική και κοιτώ τους στρόγγυλους κυματισμούς που απλώνονται γύρω της.. κλείνω τα μάτια σφιχτά και εύχομαι να φτάσουν ως εσένα, να μεταμορφωθούν σε ρίγος νυχτερινό και να διατρέξουν το νου σου, να μπερδευτούν με τις σκέψεις σου και να με φέρουν μπρος στα μάτια σου, εικόνα φευγαλέα..χωρίς να ξέρεις το γιατί..
Η αγάπη όρια δεν έχει και ούτε η επιθυμία ξέρει απο δεσμά.. ελεύθερη απλώνεται μέσα στις ψυχές και πάνω στα κορμιά την φλόγα της ανάβει, καίγοντας την φυλακή της λογικής, γεμίζοντας τον ουρανό χρώματα και ήχους πρωτάκουστους απο ανθρώπινο αυτί..
Μα αυτό που είναι,είναι. Και δεν αλλάζει. Και ούτε θέλω εγώ να τ' αλλάξω ..
Αν ο δρόμος σου ,σου λεει να φύγεις... φύγε..μην κοιτάς πίσω σου λεπτό.. γιατί η αληθινή αίσθηση δεν μπορεί να συγκρατηθεί ούτε απο φόβους,ούτε απο θολά ακατανόητα παιχνίδια .. ούτε απο σκέψεις ψέυτικης δικαιοσύνης.. ούτε απο μετριότητες. Και μην κοιτάς που εγώ μπορούσα να μεταμορφώνω τις στάλες σε χείμαρο.Φταίει που είναι χείμαρος όσα κουβαλάω απο την ώρα που 'ρθα σ' αυτήν την γη και ξέρω καλά πως η αληθινή ομορφιά κυλάει ποτάμι ορμητικό, μπρος στα μάτια των ανθρώπων παρασέρνοντας στο διάβα της κάθε μικρότητα που φωλιάζει μέσα μας.
Ακόμη ξεχύνονται σκέψεις για σένα, μα δε με πειράζει,ούτε με ποναει..απλά συμβαίνει..
Είναι βήματα στα σύννεφα..
Θα ανοίξω διάπλατα τα παράθυρα σήμερα.. έχει έναν ήλιο δυνατό..
Σε φιλώ..