Ήσουν εκεί, φίλος ακριβός, και μ αγκάλιαζες με τα χέρια.. μ αγκάλιαζες με τα μάτια.. με την ψυχή.
Μ άφηνες να σ ακολουθώ και να σε ψάχνω.. μ άφηνες να κουλουριάζομαι στα πόδια σου.. μ άφηνες να σου γελάω και όταν μ έβλεπες να σκοτεινιάζω μ έκανες εσύ να γελάω.. ήσουν εκεί, άνθρωπος αγαπημένος, παρουσία ζεστή, που γέμιζε τον μικρό μου κόσμο, με δυο μάτια γεμάτα και μια ψυχή χαλαρή, έτοιμη να δώσει.. ψυχή κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του γέλιου μου, στα μέτρα της προσδοκίας μου, στα μέτρα της σκοτεινιάς μου που με το μαγικό σου ραβδάκι φωτίζεις χωρίς καν να αντιλαμβάνομαι το πώς..
Άνοιξα τον εαυτό μου και σ άφησα να πάρεις ότι χρειαζόσουν.. κομμάτια από φως που ξεχυνόταν από το βάθος της ύπαρξης μου.. δεν φοβάσαι την αγάπη εσύ.. μόνο προσποίησε πως την φοβάσαι μα εγώ ξέρω πως δεν την φοβάσαι καθόλου.
Ξέρεις καλά όπως κι εγώ, πως η Αγάπη δεν έχει λόγια για να εκφραστεί και ούτε χρειάζεται να μιλάμε πολύ γι αυτήν.. κάθεται σιωπηλή και μόνο να δίνει ξέρει.. δεν της έμαθε κανείς να μιλά.. κάθεται σε μια γωνιά κ απλώνει τα φτερά της πάνω στους ανθρώπους, γεμίζει την καρδιά τους με λουλούδια κ αλήθειες, με δάκρυα λυτρωτικά και γέλια που ξεχύνονται από την ρίζα της καρδιάς.. απλώνεται σαν κύμα ζεστό και αγκαλιάζει έρημα κορμιά, χτυπάει σαν παλμός και δίνεται σαν δώρο που δεν περιμένει αντάλλαγμα γιατί μόνη της επιθυμία είναι να δωθεί..
Η Αγάπη είναι ελευθερία.. ελευθερία είναι η Αγάπη..
και το ένιωσες κι εσύ..