Κι εκεί, ανάμεσα σε μερικά αναμμένα κεριά..ίσα ίσα να ξεγελάνε γλυκά με την φλόγα τους το σκοτάδι ολόγυρα, κάθισες πάνω από το κεφάλι μου κ ακούμπησες τα χέρια σου στα μάτια μου απαλά..τόσο απαλά που τα ένιωσα σχεδόν σαν χάδι από δυο χέρια που έτρεμαν στην οδύνη μιας αναπάντεχα ερωτικής επαφής...
Σαν κύμα η τρυφερή συγκίνηση ενός νεογέννητου πόθου κύλησε μεθυστικά σε κάθε μου κύτταρο βυθίζοντας με στον πουπουλένιο βυθό μιας χρυσής ομίχλης που έμπαινε από τις χαραμάδες του ξύλινου πατώματος, έμπαινε από τα ανοιχτά παράθυρα, ξεχυνόταν από τα σωθικά της ταραγμένης θάλασσας, έπεφτε από το ταβάνι σαν ανοιξιάτικη λεπτή βροχή, τρύπωνε στα χέρια σου και μέσα από αυτά πλημμύριζε σαν σπαρακτική κραυγή κάθε μυστική γωνιά του μυαλού και του κορμιού μου ..
Με μάτια πεισματικά κλειστά δεν τόλμησα να δω πόσο κοντά στο πρόσωπο μου ήταν το δικό σου.. η ανάσα σου με άγγιζε κ ένιωθα μέσα από την ορφάνια μιας απατηλής προσμονής, πως τα χείλη σου θ ακουμπούσαν από λεπτό σε λεπτό τα δικά μου.... και ήταν τόσο έντονη η ψευδαίσθηση αυτής της προσμονής που σε κάθε ανεπαίσθητη κίνηση των χεριών σου, έτρεμε η καρδιά μου και κοβόταν η ανάσα μου μέσα στο παιχνίδι που της είχα κρυφά επιβάλει... να συντονίζεται με σένα για να παγιδεύω μέσα στην εισπνοή μου την δική σου εκπνοή..
Μέσα στην διαστρέβλωση της ζάλης που μ’ έριξες ένιωσα τα χέρια σου ν αγγίζουν απαλά τον καρπό μου για να πάρουν την ένταση που τα έκανε να σφίγγονται σε γροθιές .. ένιωσα σαν να ήθελες να μου ψιθυρίσεις πως ήταν χαζό που τελικά απλά δεν έκανα αυτό που τόσο επιθυμούσα να κάνω εκείνη την στιγμή, αντί να προσπαθώ να μπήξω τα νύχια μου μέσα στο ξύλινο πάτωμα.... να πάρω το χέρι σου και να το κρατήσω για λίγο μέσα στο δικό μου..
Με δεν τόλμησα να σ αγγίξω.. φοβήθηκα.. μην ρωτήσεις τι…
Νιώθω πως αυτές οι μαγικές στιγμές που μας χαρίζονται σαν δώρα κάτι σκόρπιες Κυριακές, η κραυγή ενός νεογέννητα πόθου διαρκεί όσο διαρκούν τα όνειρα στα μάτια ενός παιδιού που αποκοιμιέται κουρασμένο…διαρκούν όσο κρατάει ο ουρανός το κόκκινο χρώμα του την ώρα που δύει ο ήλιος το σούρουπο.. ή όσο διαρκεί το βλέμμα ενός μυστικού θεού που στρέφεται και σε κοιτάζει ακουμπώντας τα μάτια του πάνω σου…… στιγμιαία ή αιώνια…ποιος ξέρει…
Σ’ ευχαριστώ..
