Νυστάζω…θέλω να ξαπλώσω χωρίς να βγάλω τα ρούχα μου απόψε.. δεν με νοιάζει..

Είναι ήσυχα.. λίγο αποκομμένη, κάτω από έναν ήλιο ζεστό, δίπλα σε λαμπερή θάλασσα, να μην κάνω τίποτα άλλο, από το να παρατηρώ όλη την μέρα το ατελείωτο πηγαινέλα των απαλών κυμάτων μπρος στα πόδια μου.. και τις νύχτες να παίρνω το πινέλο μου και να ζωγραφίζω στον ουρανό χιλιάδες άστρα, να τα βλέπουν οι ερωτευμένοι να ξαποσταίνουν τα μάτια τους και να ακουμπάνε εκεί τα όνειρα τους ..

Νιώθω ασφαλής..σαν στην μήτρα της μάνας μου.. να μην ψάχνω τίποτε άλλο παρά τις δικές μου αλήθειες..να μην ακούω τίποτα άλλο παρά την φωνή μέσα μου..να μην κάνω τίποτε άλλο παρά να σκαλίζω στις πτυχές της ψυχής μου για να βρω το θάρρος που χρειάζομαι..

Είναι ήσυχα εδώ.. ήσυχα κι απλά..

Χωρίς λόγια..χωρίς αναλύσεις..

τίποτα..

Όλα και Τίποτα …