&^%

Μα δεν θέλω να φιμώσω την σκέψη μου..όχι τώρα..όχι εδώ..
Δεν έχει σημασία αν θα γυρίσει ο άνεμος διαβάζοντας αυτές τις φτωχές γραμμές..έχει σημασία μόνο το βλέμμα που θα πέσει πάνω στην ψυχή που ξεχύθηκε...πως να στο πω... έμαθα να στρέφομαι στην Αγάπη και στην Διαφορετικότητα.. μα η Αγάπη είναι ωκεανός μεταμφιεσμένος σε δροσοσταλίδα κολλημένη στα αριστερό φτερό μιας ασημένιας πεταλούδας που κρύβεται στην σκιά ενός πετάλου..
Αυτήν δεν κομπάζει..ούτε κ πετάει πολύ..δεν της αρέσει να την βλέπουν μάτια ,ούτε οι φανφάρες της αρέσουν.. κάθεται σιωπηλή , σεμνή ,αθώα κι όμορφη μέσα στην μεγαλειότητα της, έχοντας πλήρη επίγνωση της βαριάς ευθύνης που κουβαλάει πάνω στο διάφανο φτερό της ..
Και η Διαφορετικότητα... η Διαφορετικότητα είναι μια λέξη που πολλοί νομίζουν πως έχουν κατακτήσει.. μα από όσους ξέρω, μόνο εσύ την έχεις κάνει δικαιωματικά κτήμα σου, γιατί αυτή υπογράφει μεγαλειωδώς και το πιο απλό σου "γεια"..αυτή ουρλιάζει σε κάθε οδυνηρή σου "καληνύχτα" την ώρα που την στέλνουν τ ακροδάχτυλα σου στην οθόνη μου, για να με διαλύσει κατάβαθα για ένα σύντομο δευτερόλεπτο ..τόσο σύντομο και τόσο αδιόρατα μικρό, που μόνο τα πιο βαθιά κι αληθινά μου κύτταρα το αντιλαμβάνονται κάθε βράδυ λίγο πριν κλείσω τα μάτια μου για να κοιμηθώ..

Πως να συμμαζέψω τα ασυμμάζευτα της ψυχής μου που μέσα μου οι σκέψεις ανακατεύονται κ τρέχουν σπρώχνοντας η μια την άλλη βίαια ψάχνοντας κάπου να ξαποστάσουν.. ποια θα προλάβει να κλέψει πρώτη μια δανεική γωνιά ν αποστάξει την ουσία της πάνω σε τυχαίες μοναχικές κραυγές ζητιανιάς..

Μια γέφυρα θα χτίσω μέσα στον χειμώνα..πέτρινη θα είναι..μέσα σε ομίχλη πυκνή..θα ενώνει τον κόσμο μου με τον δικό σου για να μπορώ να έρχομαι ,να με φιλοξενείς παρέα με την μοναξιά μου και να διώχνεις από πάνω μου την σκουριά..
Nα με βάζεις στο κρεβάτι σου, να με σκεπάζεις με τα σκεπάσματα σου για να μην κρυώνω, κι εσύ μετά, ευγενικός πρίγκηπας, να κάθεσαι μπροστά στο χάος των σκοτεινών σου σκέψεων και να παρατηρείς όσα σκιρτούν, την ώρα που θα μπερδεύονται σε αυτό σιωπηλά τα όνειρα μου μαζί με τον ήχο της θάλασσας που θα μπαίνει απαλά σαν νεογέννητο τραγούδι μέσα από το μισάνοιχτο παράθυρο ....
Λήθη γλυκιά..κρυμμένη μέσα στο μικρό,γαλάζιο,ιδιωτικό σου βασίλειο.....


Μ ακούς ?.. το ξέρω πως μ ακούς..
Σε φιλώ...