Τώρα που...

Τώρα που η σκέψη σου σύρθηκε στους στίχους μου κ τα μικρά μου ποιήματα μίλησαν για τα όνομα σου,τώρα που οι ψυχές μας συγκρούστηκαν τυχαία στην σιωπή μιας ανάποδης στροφής και ένιωσα στα χείλη μου το ζεστό αίμα που έτρεχε από τις ανοιχτές πληγές σου.. τώρα μην στέκεσαι απέναντι μου κ με κοιτάς με βλέμμα θυμωμένο.. δεν έχω που.. δεν έχω πως ν απλώσω τα χέρια κ να πιάσω τα δικά σου.. Μια μικρή κάμπια είμαι μόνο που πολεμά να σκαρφαλώσει τα συρματοπλέγματα σου....