Γίνομαι Λερναία Ύδρα όταν

..μετράω στο καθρέφτη τα σκονισμένα μου κεφάλια 
Κάθε ένα από αυτά είμαι εγώ
Το ένα θέλει
Το άλλο όχι
Το τρίτο μπορεί
Κάποιο άλλο είναι μόνιμα ανύμπορο
Μερικά νομίζουν πως ξέρουν ν αγαπούν και να ενδιαφέρονται
Τα διπλανά ξέρουν πως αδιαφορούν για όλα
Περιμένω να έρθει η μάνα-στρατηγός να επιθεωρήσει με το ανελέητο βλέμμα της πόσο άξιζε ο κόπος που με μεγάλωσε
Άφησα λίγη σκόνη εδώ κι εκεί, να χει λόγο να με κοιτάξει υποτιμητικά 
Ίσως και να μην άξιζε τελικά
Ίσως και να μην τα κατάφερες και ΤΟΣΟ  καλά τελικά μαζί μου ρε μάνα
Πάντα θα βρίσκεις σκόνη για να νιώθεις πως κάτι δεν πήγε όπως το φαντάστηκες
Κάθεται στα ράφια,στα κεφάλια, στην ζωή μου,στις σκέψεις, στις αποφάσεις μου 
Καθεται στα λαμπερά μάτια όλων όσων με περιτριγυρίζουν και δεν κατανοείς
Γέννησες ένα σκονισμένο παιδάκι
Όταν ξανάενηλικιωθώ και πάψω να σε κατηγορώ μέσα μου,θα σε συγχωρέσω  που με γέννησες σκονισμένη φαντάζομαι
Ίσως



(Άτιμο πράμα οι εθισμοί και οι καθυστερήσεις)