Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε εμείς.. πως θα γενούνε τα σκοτάδια λάμψη;.. (Ναζίμ Χικμετ)
Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2008
>>>>
Ποιο χέρι μου βουλώνει το στόμα .. μου κόβει την ανάσα, μου στερεί τον αέρα..η έκφραση χτυπιέται μέσα στους στενούς τοίχους της υγρής φυλακής της απόψε...
απόψε η κραυγή παραφυλάει.. ήρθε η ώρα να σαρώσει..... ποιο γαμημένο χέρι μου σφίγγει το μυαλό απόψε.. μου σφίγγει την καρδιά
πού να γείρω... πώς να εξηγήσω αυτήν την οδύνη...πως να εξηγήσω..
πήρα έναν δρόμο..δεν ξέρω τίποτα απόψε....θέλω να βρω ένα δέντρο να γείρω απόψε.. ένα δέντρο πράσινο σε λιβάδι δροσερό και ήσυχο με τα πόδια γυμνά να νιώθω το χορτάρι του ανάμεσα στα δάχτυλα μου , να σηκώνω τα μάτια να κοιτάζω το φεγγάρι που καίγεται δίπλα στον ήλιο, να σηκώνω τα χέρια ν αγγίζω τ αστέρια που γίνονται στάχτη κ πέφτουν πάνω στο πρόσωπο μου απόψε και τα χρυσαφένια πουλιά με τ ανάλαφρα φτερά τους να γλυκοκελαηδάνε τον ερχομό του θανάτου τους..
Θ ανέβω σ εκείνον τον βράχο ν ακούω καλύτερα τα παραμύθια, να νιώθω βαθύτερα τις ψευδαισθήσεις που έρπουν κάτω από το δέρμα μου, να βλέπω καθαρότερα τα μακρινά πρόσωπα που κάνουν πως χαμογελάνε απόψε..
Να νιώθω τον βράχο να μου ουρλιάζει τις αλήθειες εκείνες που πονάνε περισσότερο απ όλες ..εκείνες που σου γαμάνε ότι παιδικό δεν σου έχουν γαμήσει οι άλλοι...να νιώθω τον βράχο να μου πληγώνει τα πόδια, να μου σκίζει την σάρκα απόψε κ εγώ γεμάτη από το γλυκό μου αίμα να κοιτάζω αφηρημένη τις πεταλούδες να κάνουν έρωτα πάνω στα λευκά κρίνα πίσω από τον φράχτη.. να τεντώνω τ αυτιά μου κ ν' ακούω τα βογγητά τους.. παρατεταμένοι επιθανάτιοι ρόγχοι λίγο πριν βυθιστούν στον στρόβιλο του οργασμού τους.. λίγο πριν χάσουν την υπόσταση τους μέσα στην ζεστή ,υγρή παρακμή την βρώμικης ηδονής τους..
Μια θάλασσα να χτυπάει μανιασμένα τον βράχο μου..μια θάλασσα γεμάτη θυμό,γεμάτη λύσσα να με κοιτάει σαν τρελή πουτάνα στα μάτια κ να με προκαλεί ξεδιάντροπα να βυθίσω το κορμί μου μέσα της.. μια βουτιά είναι μόνο.. μετά όλα θα σιωπήσουν...
Πού να γείρω...
θα γείρω σ αυτόν τον βράχο.. θα καρφώσω τα μάτια μου στον ήλιο και θα τον κοιτάω...
κοίτα πως έχει γίνει κόκκινος...μοιάζει με αίμα ..με αίμα..με ηδονή...
όχι άλλα γέλια απόψε...φύγετε όλοι..