Κυριακή 13-1-08
10:45 πμ
Ένα σακουλάκι καραμέλες που αγόρασα από το σινεμά χθες βράδυ, για δυο μάτια παιδικά …
Ένα χάδι κ μια αγκαλιά.. δυο λουλούδια αφημένα πάνω στο γραφείο μου κ μια πρόχειρη ζωγραφιά, ένας μεγάλος ήλιος που χαμογελάει κ ένα παιδί κάτω από ένα δέντρο δυσανάλογα μικρό…
Αφιέρωση:
«Μαμά σ αγαπώ πολυυυυυ..»
«Μαμά σ αγαπώ πολυυυυυ..»
Ρουφάει την μύτη της.. κ δαγκώνει σκεφτική την άκρη της ξυλομπογιάς της κοιτώντας με σοβαρό ύφος την δημιουργία της.. πόσο παράξενα μου μοιάζει..
Βάζει μια καραμέλα μέσα στο στόμα της κ συνεχίζει να παρατηρεί το χαρτί μπροστά της ..
Θέλω να της πω ότι έφαγε αρκετές, μα δεν της λέω τίποτα..
Αποφασίζει πως τελείωσε κ παίρνει το στυλό..
Με υ
Έρχεται κοντά μου, κρατάει την ζωγραφιά πίσω από την πλάτη της.. πλησιάζει το πρόσωπο της κοντά στο δικό μου.. προτείνει τα χείλη της… φιλάκι, με διατάζει..
Της χαρίζω ένα ζουμερό φιλί στα χείλη.. κάνει να απομακρυνθεί για να μου δείξει, μα την τραβάω κοντά μου κ την ξαναφιλάω.. αρχίζει να γελάει… θηλυκό..
«γι σένα» μου λέει όταν την αφήνω..
Κοιτάζω ένα ουράνιο τόξο πάνω από ανθρώπους χαμογελαστούς και ένα σινεμά…
γράφει: «μαμά, υποσχέσου πως θα φέρνεις πάντα καραμέλες όταν πηγαίνεις σινεμά…»
Παίρνω το στυλό από τα χέρια της κ γράφω από κάτω..
«υπόσχομαι πως θα φέρνω πάντα καραμέλες όταν πηγαίνω σινεμά, αλλά κι εσύ
υποσχέσου πως θα βλέπεις πάντα ουράνια τόξα και χαμογελαστούς ανθρώπους»
υποσχέσου πως θα βλέπεις πάντα ουράνια τόξα και χαμογελαστούς ανθρώπους»
Της το δίνω κ το διαβάζει φωναχτά..Γυρίζει και με κοιτάζει με απορία.. τα μάτια της περιεργάζονται τα δικά μου.
«υποσχέσου» επιμένω κ νιώθω σαν φίλη της που της κλείνει μια μυστική συμφωνία..
«Θα φάω μια καραμέλα ακόμη αν σου υποσχεθώ?»
«θα φας..»
Παίρνει πάλι το στυλό στα δάχτυλά της κ γράφει :
Παίρνει πάλι το στυλό στα δάχτυλά της κ γράφει :
«Υπόσχομαι…»
Μην το ξεχάσεις ποτέ...