Ρώτα με ότι θες
για όσα φοβάσαι να ρωτήσεις
χορεύουν μέσα μου γυμνές
όλες οι απαντήσεις...

>>>>

Ποιο χέρι μου βουλώνει το στόμα .. μου κόβει την ανάσα, μου στερεί τον αέρα..η έκφραση χτυπιέται μέσα στους στενούς τοίχους της υγρής φυλακής της απόψε...
απόψε η κραυγή παραφυλάει.. ήρθε η ώρα να σαρώσει..... ποιο γαμημένο χέρι μου σφίγγει το μυαλό απόψε.. μου σφίγγει την καρδιά

πού να γείρω... πώς να εξηγήσω αυτήν την οδύνη...πως να εξηγήσω..
πήρα έναν δρόμο..δεν ξέρω τίποτα απόψε....θέλω να βρω ένα δέντρο να γείρω απόψε.. ένα δέντρο πράσινο σε λιβάδι δροσερό και ήσυχο με τα πόδια γυμνά να νιώθω το χορτάρι του ανάμεσα στα δάχτυλα μου , να σηκώνω τα μάτια να κοιτάζω το φεγγάρι που καίγεται δίπλα στον ήλιο, να σηκώνω τα χέρια ν αγγίζω τ αστέρια που γίνονται στάχτη κ πέφτουν πάνω στο πρόσωπο μου απόψε και τα χρυσαφένια πουλιά με τ ανάλαφρα φτερά τους να γλυκοκελαηδάνε τον ερχομό του θανάτου τους..
Θ ανέβω σ εκείνον τον βράχο ν ακούω καλύτερα τα παραμύθια, να νιώθω βαθύτερα τις ψευδαισθήσεις που έρπουν κάτω από το δέρμα μου, να βλέπω καθαρότερα τα μακρινά πρόσωπα που κάνουν πως χαμογελάνε απόψε..
Να νιώθω τον βράχο να μου ουρλιάζει τις αλήθειες εκείνες που πονάνε περισσότερο απ όλες ..εκείνες που σου γαμάνε ότι παιδικό δεν σου έχουν γαμήσει οι άλλοι...να νιώθω τον βράχο να μου πληγώνει τα πόδια, να μου σκίζει την σάρκα απόψε κ εγώ γεμάτη από το γλυκό μου αίμα να κοιτάζω αφηρημένη τις πεταλούδες να κάνουν έρωτα πάνω στα λευκά κρίνα πίσω από τον φράχτη.. να τεντώνω τ αυτιά μου κ ν' ακούω τα βογγητά τους.. παρατεταμένοι επιθανάτιοι ρόγχοι λίγο πριν βυθιστούν στον στρόβιλο του οργασμού τους.. λίγο πριν χάσουν την υπόσταση τους μέσα στην ζεστή ,υγρή παρακμή την βρώμικης ηδονής τους..
Μια θάλασσα να χτυπάει μανιασμένα τον βράχο μου..μια θάλασσα γεμάτη θυμό,γεμάτη λύσσα να με κοιτάει σαν τρελή πουτάνα στα μάτια κ να με προκαλεί ξεδιάντροπα να βυθίσω το κορμί μου μέσα της.. μια βουτιά είναι μόνο.. μετά όλα θα σιωπήσουν...

Πού να γείρω...
θα γείρω σ αυτόν τον βράχο.. θα καρφώσω τα μάτια μου στον ήλιο και θα τον κοιτάω...

κοίτα πως έχει γίνει κόκκινος...μοιάζει με αίμα ..με αίμα..με ηδονή...
όχι άλλα γέλια απόψε...φύγετε όλοι..

Το κορμί διψάει.. η ψυχή διψάει..η ψυχή διψάει περισσότερο.... έτσι νομίζω..

Τι κι αν περάσαν τα χριστούγεννα........

Θα ήθελα να μυρίζεις μελάνι, διαδρομές όνειρα κ γέλια....

θα ήθελα να μου ψιθυρίσεις τις βαθιές σου αλήθειες...
θα ήθελα να μην ανησυχείς..
θα ήθελα ν' αγγίξω το πρόσωπο σου...

θα ήθελα να σε δω να γράφεις τ όνομα μου πάνω σ έναν τοίχο, με κόκκινη μπογιά...

θα ήθελα να γράψω ένα τραγούδι για σένα, να το ακούς λίγο πριν κοιμηθείς...Θα ήθελα να διαφέρεις ....

θα ήθελα να είσαι εδώ...

Υποσχέσου...

Κυριακή 13-1-08

10:45 πμ

Ένα σακουλάκι καραμέλες που αγόρασα από το σινεμά χθες βράδυ, για δυο μάτια παιδικά …

Ένα χάδι κ μια αγκαλιά.. δυο λουλούδια αφημένα πάνω στο γραφείο μου κ μια πρόχειρη ζωγραφιά, ένας μεγάλος ήλιος που χαμογελάει κ ένα παιδί κάτω από ένα δέντρο δυσανάλογα μικρό…

Αφιέρωση:
«Μαμά σ αγαπώ πολυυυυυ..»

Την κοιτάζω που ξεχάστηκε μέσα στον ονειροκόσμο της κ τραγουδάει σιγανά ένα σουξεδάκι που πήρε το αυτί της στο ράδιο διαμορφωμένο με δικές της ομοιοκαταληξίες.. της χαμογελάω μα δεν με κοιτάζει….αφήνει την αγάπη της πάνω σ ένα λευκό κομμάτι χαρτί κ την στολίζει με χρώματα..

Μάζεψε τα μαλλιά της όλα σε κότσο κ γέμισε μικρά κοκαλάκια το κεφαλάκι της.. ένα τσουλούφι πέφτει κ ακουμπάει τις άκρες των χειλιών της ..μια κόκκινη μολυβιά πάνω στο μάγουλο της..

Ρουφάει την μύτη της.. κ δαγκώνει σκεφτική την άκρη της ξυλομπογιάς της κοιτώντας με σοβαρό ύφος την δημιουργία της.. πόσο παράξενα μου μοιάζει..

Βάζει μια καραμέλα μέσα στο στόμα της κ συνεχίζει να παρατηρεί το χαρτί μπροστά της ..

Θέλω να της πω ότι έφαγε αρκετές, μα δεν της λέω τίποτα..

Αποφασίζει πως τελείωσε κ παίρνει το στυλό..

«μαμά πως γράφεται «υποσχέσου»… με ρωτάει

Με υ

Έρχεται κοντά μου, κρατάει την ζωγραφιά πίσω από την πλάτη της.. πλησιάζει το πρόσωπο της κοντά στο δικό μου.. προτείνει τα χείλη της… φιλάκι, με διατάζει..

Της χαρίζω ένα ζουμερό φιλί στα χείλη.. κάνει να απομακρυνθεί για να μου δείξει, μα την τραβάω κοντά μου κ την ξαναφιλάω.. αρχίζει να γελάει… θηλυκό..

«γι σένα» μου λέει όταν την αφήνω..

Κοιτάζω ένα ουράνιο τόξο πάνω από ανθρώπους χαμογελαστούς και ένα σινεμά…

γράφει: «μαμά, υποσχέσου πως θα φέρνεις πάντα καραμέλες όταν πηγαίνεις σινεμά…»

Παίρνω το στυλό από τα χέρια της κ γράφω από κάτω..

«υπόσχομαι πως θα φέρνω πάντα καραμέλες όταν πηγαίνω σινεμά, αλλά κι εσύ
υποσχέσου πως θα βλέπεις πάντα ουράνια τόξα και χαμογελαστούς ανθρώπους»

Της το δίνω κ το διαβάζει φωναχτά..Γυρίζει και με κοιτάζει με απορία.. τα μάτια της περιεργάζονται τα δικά μου.

«υποσχέσου» επιμένω κ νιώθω σαν φίλη της που της κλείνει μια μυστική συμφωνία..

«Θα φάω μια καραμέλα ακόμη αν σου υποσχεθώ?»

«θα φας..»
Παίρνει πάλι το στυλό στα δάχτυλά της κ γράφει :

«Υπόσχομαι…»

Μην το ξεχάσεις ποτέ...